مراحل صادرات محصولات کشاورزی

صادرات محصولات کشاورزی عموماً شامل چند مرحله است:

1. تولید و برداشت: کشاورزان محصولات خود را کاشته، داشته و برداشت می‌کنند.

2. تولید و فرآوری: مرحله بعدی شامل فرآوری و تهیه محصولات با کیفیت برتر، اندازه‌گیری و بسته‌بندی مناسب است.

3. تجارت داخلی: محصولات به بازارهای داخلی عرضه می‌شوند و در این مرحله توزیع و فروش انجام می‌شود.

4. آماده‌سازی برای صادرات: اگر محصولات برای بازارهای خارجی مناسب باشند، آماده‌سازی برای صادرات شامل بسته‌بندی خاص، حفظ کیفیت و مطابقت با استانداردهای بین‌المللی می‌شود.

5. صادرات: مرحله نهایی شامل ارسال محصولات به کشورهای مقصد، انجام مراحل گمرکی و تأمین مدارک لازم برای واردات است.

6. توزیع و فروش در بازار خارجی: محصولات در بازارهای خارجی به فروش می‌رسند و ممکن است از طریق عرضه به خوراکی‌ها، صنایع تبدیلی یا دیگر قسمت‌های زنجیره توزیع توزیع شوند.

همه این مراحل نیازمند هماهنگی میان تولیدکنندگان، صادرکنندگان، و ارائه‌دهندگان خدمات مختلف هستند.

7. پیگیری و بازخورد: پس از صادرات، ارتباط با مشتریان خارجی حائز اهمیت است. دریافت بازخورد، حل مشکلات احتمالی و بهبود فرآیندها برای حفظ و توسعه بازارها از مراحل ادامه‌ای است.

8. تغییرات قوانین و مقررات: دنیای صادرات پویاست و تغییرات در قوانین و مقررات کشورهای مقصد ممکن است تأثیر مستقیمی بر فرآیند صادرات داشته باشد. بنابراین، نگهداری آگاهی از تغییرات حاکمیتی و تجاری ضروری است.

9. توسعه بازارهای جدید: اکتساب دانش در مورد بازارهای جدید، نیازمندی‌ها و رقبا به کمک تصمیم‌گیری برای توسعه صادرات به نقاط جدید می‌آید.

10. تضمین کنترل کیفیت: حفظ کیفیت محصولات در طول مراحل تولید و صادرات از اهمیت بالایی برخوردار است، تا اعتبار برند و رضایت مشتریان حفظ شود.

11. پیشنهادات بازاریابی: استفاده از استراتژی‌های بازاریابی مناسب برای افزایش شناخت برند و جلب مشتریان جدید در بازارهای خارجی.

12. اداره ریسک: شناسایی و مدیریت ریسک‌های مرتبط با تغییرات اقتصادی، تجاری، گمرکی، و ارزی در کشورهای مقصد.

این مراحل نشان‌دهنده پیچیدگی و چالش‌های متعددی است که در فرآیند صادرات محصولات کشاورزی دخیل می‌شوند.

13. تحقیقات بازاریابی: انجام تحقیقات بازاریابی مداوم برای درک نیازها و ترجیحات بازارهای خارجی و افزایش تطابق با آنها.

14. مدیریت زنجیره تأمین: برنامه‌ریزی دقیق برای مدیریت زنجیره تأمین از تولید تا تحویل محصولات به مشتریان خارجی.

15. استفاده از فناوری: بهره‌گیری از فناوری‌های نوین برای بهبود کارایی، کاهش هزینه‌ها و افزایش کیفیت در فرآیند تولید و صادرات.

16. آموزش و توسعه مهارت‌ها: آموزش و توسعه مهارت‌های کشاورزان و تولیدکنندگان به منظور بهبود کیفیت و کمیت محصولات.

17. حمایت دولتی: برخی از کشورها حمایت‌های دولتی در زمینه‌های مالی، مالیاتی یا ارائه تسهیلات تجاری برای تشویق صادرات ارائه می‌دهند.

18. پایش تغییرات اقتصادی جهانی: درک و پیش‌بینی تأثیر تغییرات اقتصادی جهانی بر بازارهای هدف و تصمیم‌گیری‌های استراتژیک.

19. مشارکت در نظام‌های تجارت بین‌المللی: پیوستن به توافقات تجاری بین‌المللی و افزایش همکاری با سازمان‌ها و اتاق‌های بازرگانی.

20. حفاظت از محیط زیست: اتخاذ اقدامات برای حفاظت از محیط زیست و پایداری منابع طبیعی در فرآیند تولید و صادرات.

این عوامل در کنار هم تشکیل یک استراتژی جامع برای توسعه صادرات محصولات کشاورزی را می‌دهند.

21. توسعه بسترهای لجستیک: بهبود سیستم حمل و نقل، انبارداری و تسهیلات لجستیک به منظور کاهش هزینه‌ها و افزایش کارایی در زنجیره تأمین.

22. تبلیغات و برندسازی: ایجاد حضور فعّال در بازارهای خارجی از طریق تبلیغات و استراتژی‌های برندسازی.

23. تعهد به استانداردهای بین‌المللی: اطمینان از تطابق با استانداردها و مقررات بین‌المللی در زمینه کیفیت، بهداشت، و ایمنی محصولات.

24. پرونده‌های تجاری موثق: تدوین پرونده‌های تجاری کامل و موثق برای محصولات به منظور افزایش اطمینان مشتریان و کاهش ریسک‌های تجاری.

25. توسعه ارتباطات بین‌المللی: برقراری و تقویت ارتباطات با نمایندگان تجاری، توزیع‌کنندگان و مشتریان در بازارهای هدف.

26. استفاده از سیاست‌های تجاری مناسب: تعیین سیاست‌های تجاری مناسب با توجه به شرایط بازارهای خارجی و رقبا.

27. مدیریت و حفاظت از حقوق مالکیت فکری: ایجاد و مدیریت بهینه حقوق مالکیت فکری برای حفاظت از نوآوری‌ها و تکنولوژی‌های مرتبط.

28. پایداری مالی: حفظ پایداری مالی و ایجاد راهکارهای مدیریت مالی برای مقابله با نوسانات بازار و تغییرات اقتصادی.

29. تحلیل رقبا و بازار: بررسی مستقیم رقبا، پتانسیل بازار و تغییرات در عرضه و تقاضا به منظور انعطافپذیری در استراتژی‌های بازاریابی.

30. پیش‌بینی تغییرات تکنولوژیک: پیش‌بینی و پیگیری تغییرات تکنولوژیک مرتبط با صنعت کشاورزی و انجام تغییرات لازم در فرآیندها و تکنولوژی‌های استفاده شده.

این موارد نشان‌دهنده اهمیت برنامه‌ریزی جامع و توجه به جزئیات در توسعه صادرات محصولات کشاورزی هستند.

31. تسهیل در مشارکت‌های تجاری: ایجاد امکانات و تسهیلات برای مشارکت فعّال تولیدکنندگان در نمایشگاه‌ها و رویدادهای تجاری بین‌المللی.

32. مدیریت بهینه ارز: مدیریت موثر ارز و کنترل هزینه‌های مرتبط با نرخ ارز و تبادلات بین‌المللی.

33. مدیریت بحران: آماده‌سازی برای مواجهه با بحران‌های احتمالی مانند تغییرات اقلیمی، بیماری‌های گیاهی و بحران‌های امنیتی.

34. توسعه روابط با دولت: برقراری ارتباط موثر با دولت‌ها به منظور حمایت از صنعت کشاورزی و فرآیند صادرات.

35. تطبیق با تغییرات فرهنگی: شناخت و تطبیق با تفاوت‌های فرهنگی در بازارهای خارجی به منظور افزایش اثربخشی تبلیغات و فروش.

36. استفاده از ابزارهای دیجیتال: بهره‌گیری از ابزارهای دیجیتال برای بازاریابی، فروش آنلاین و ارتباطات موثر.

37. حفاظت از تنوع زراعی: ترویج و حمایت از تنوع زراعی به منظور مقاومت در برابر ریسک‌های احتمالی.

38. مشارکت فعّال در زنجیره تأمین جهانی: ایجاد همکاری‌های استراتژیک با سایر کشورها و شرکت‌ها در زمینه زنجیره تأمین.

39. توسعه بازارهای مقاصد جدید: شناسایی و توسعه بازارهای جدید با توجه به تغییرات تقاضا و فرصت‌های بازار.

40. ترویج نمایشگاه‌ها و نمایشگاه‌های محصولات: شرکت فعّال در نمایشگاه‌ها و رویدادهای تجاری جهت ارتقاء شناخت برند و ایجاد فرصت‌های جدید.

41. آموزش به مشتریان خارجی: ارائه اطلاعات کامل و آموزش به مشتریان در خصوص خصوصیات، استفاده، و مزایای محصولات کشاورزی.

42. تدابیر بهداشتی و ایمنی: اتخاذ تدابیر کامل بهداشتی و ایمنی در تمامی مراحل تولید و صادرات به منظور تضمین بهداشت محصولات.

43. پیشگیری از تحریم‌ها: مطالعه و پیش‌بینی تحریم‌ها و اتخاذ استراتژی‌های مناسب برای پیشگیری یا مدیریت آثار آنها.

44. همکاری با سازمان‌های بین‌المللی: مشارکت فعّال در سازمان‌ها و اتاق‌های تجاری بین‌المللی جهت ایجاد همکاری‌های تجاری و حمایت از صنعت کشاورزی.

45. توسعه شبکه ارتباطی: گسترش شبکه ارتباطی با فعالان صنعت کشاورزی در سطح جهانی به منظور به اشتراک‌گذاری اطلاعات و تجارب.

46. تعهد به اصول تداوم‌پذیری: رعایت اصول تداوم‌پذیری در تمامی مراحل تولید و صادرات به منظور حفظ محیط زیست و منابع طبیعی.

47. تحقیق و توسعه: سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه فناوری‌های نوین برای افزایش بهره‌وری و کیفیت محصولات.

48. تحقیقات بازار و آنالیز رقبا: انجام تحقیقات دقیق در خصوص نیازها و ترجیحات بازارها و تحلیل رقبا به منظور ارتقاء استراتژی‌های بازاریابی.

49. استفاده از ابزارهای مالی مدرن: بهره‌گیری از ابزارهای مالی نوین مانند بیت‌کوین یا فناوری‌های مالی مبتنی بر بلاک‌چین.

50. استفاده از اطلاعات هوش مصنوعی: بهره‌گیری از اطلاعات هوش مصنوعی برای تحلیل داده‌ها، پیش‌بینی رفتار بازار، و بهبود استراتژی‌های تجاری.

51. مدیریت کیفیت برگرفته از بازخورد مشتریان: ارتقاء مدیریت کیفیت با تکیه بر بازخورد مشتریان و انجام بهبودهای مداوم.

52. حفاظت از حقوق کارگران: تأکید بر حقوق کارگران در تمامی زنجیره تأمین و حفظ شرایط کار مناسب.

53. تعهد به اجتماعی مسئول: ایجاد برنامه‌ها و پروژه‌های اجتماعی مسئولانه به منظور سهم‌گیری در توسعه اجتماعی و محلی.

54. پایداری اقتصادی کشاورزان: حمایت از کشاورزان بومی و ترویج روش‌های کشاورزی پایدار اقتصادی.

55. مدیریت منابع آب: استفاده بهینه از منابع آب در فرآیند تولید کشاورزی با توجه به مشکلات کمبود آب.

56. مقابله با تغییرات اقلیمی: اعمال سیاست‌ها و فرآیندهای مناسب جهت مقابله با تغییرات اقلیمی و حفاظت از محصولات.

57. توسعه فناوری در زراعت: افزایش استفاده از فناوری‌های نوین در زمینه زراعت و بهبود بهره‌وری.

58. تنوع تولیدات: تشویق به تنوع در تولید محصولات کشاورزی به منظور کاهش ریسک‌های مرتبط با تغییرات درخواست بازار.

59. پایش نظام گمرکی: پایش مستمر و به‌روز نگه‌داری از تغییرات در نظام‌های گمرکی و تطابق با آنها.

60. مشارکت در برنامه‌های توسعه سازمان‌های بین‌المللی: مشارکت در برنامه‌ها و پروژه‌های توسعه معتبر مانند برنامه‌های سازمان ملل متحد.

این عوامل نشان‌دهنده تنوع و چالش‌های متعددی است که در توسعه صادرات محصولات کشاورزی باید در نظر گرفته شوند.

61. تعهد به کیفیت محصولات بیشترین اهمیت را داشته باشید: حفظ و ارتقاء کیفیت محصولات به عنوان یک اولویت اساسی در تمامی مراحل تولید و صادرات.

62. مدیریت هویت دیجیتال: ساخت و حفظ هویت دیجیتال به منظور تشویق اعتماد مشتریان در بازارهای بین‌المللی.

63. تشویق به کشت ارگانیک: حمایت از کشاورزان در کشت محصولات ارگانیک و ترویج این نوع تولیدات در بازارهای جهانی.

64. مدیریت پسماند و بازیافت: اعمال سیاست‌ها و فرآیندهای بازیافت مؤثر به منظور کاهش آثار منفی بر محیط زیست.

65. کاهش بهره‌وری انرژی: مدیریت موثر منابع انرژی و استفاده از روش‌های کاهش مصرف انرژی در تمام فرآیند تولید.

66. ترویج استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر: تشویق به استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در فرآیند تولید و توزیع.

67. حفاظت از تنوع زیستی: تدابیری که به حفظ تنوع زیستی کمک کنند و از اثرات منفی تولید کشاورزی جلوگیری نمایند.

68. مدیریت بحران و حوادث: تهیه طرح‌ها و برنامه‌های بحران در مقابله با حوادث طبیعی یا بحران‌های امنیتی.

69. پایش قیمت‌ها و تغییرات بازار: ارزیابی مداوم قیمت‌ها و تحلیل تغییرات بازار جهت بهبود استراتژی‌های قیمت‌گذاری.

70. تسهیل در دسترسی به بازارهای مالی جهانی: ایجاد مکانیزم‌ها و ابزارها برای دسترسی به منابع مالی جهانی و تسهیل در تجارت مالی بین‌المللی.

71. استفاده از زیرساخت‌های دیجیتال: بهبود زیرساخت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات جهت فرآیندهای تجاری موثرتر.

72. پروژه‌های نوآورانه: سرمایه‌گذاری در پروژه‌های نوآورانه که می‌توانند عملکرد و کیفیت تولید را بهبود بخشند.

73. توسعه بازارهای الکترونیکی: ایجاد حضور فعّال در بازارهای الکترونیکی جهت تسهیل فروش آنلاین محصولات.

74. تشویق به تولید نشاط اقتصادی: سیاست‌ها و برنامه‌های تشویقی برای افزایش نشاط اقتصادی در حوزه کشاورزی.

75. پیشگیری از اعتیاد به کودها و سموم: اطلاع‌رسانی و پیشگیری از استفاده افراطی از کودها و سموم در کشاورزی.

76. توسعه بازارهای محلی: حمایت از تولیدات محلی و توسعه بازارهای داخلی به منظور ایجاد استقلال اقتصادی.

77. مشارکت فعّال در شبکه‌های تجاری بین‌المللی: شرکت در شبکه‌ها و انجمن‌های تجاری جهت ایجاد همکاری‌های بین‌المللی.

78. توسعه مدل‌های تجاری جدید: تجربه مدل‌های تجاری نوین و توسعه محصولات مبتنی بر نیازهای بازار.

79. مدیریت دیجیتال سلسله تأمین: بهبود فرآیندها و مدیریت دیجیتال در سلسله تأمین کشاورزی.

80. استفاده از روش‌های کشاورزی مداوم: ترویج و آموزش به کشاورزان در زمینه کشت‌ها و دام‌های مداوم به منظور حفظ ارضی و منابع طبیعی.

این موارد تازه نشان‌دهنده نقش روزافزون فناوری، پایداری، و توسعه پایدار در فرآیند توسعه صادرات محصولات کشاورزی هستند.

81. ترویج کشاورزی دقیق: ایجاد و توسعه فناوری‌های کشاورزی دقیق برای بهبود کارایی و بهینه‌سازی مصرف منابع در تولید.

82. تسهیل در تبادل تکنولوژی: ایجاد مکانیزم‌ها برای تبادل فناوری‌ها و تجارب موفق در زمینه کشاورزی با سایر کشورها.

83. ترویج مدیریت هوشمند زراعی: استفاده از روش‌های هوشمند در مدیریت مزارع به منظور بهینه‌سازی عملکرد و کاهش هدررفت منابع.

84. توسعه فرهنگ صادراتی: آموزش و ترویج فرهنگ صادراتی درون صنعت کشاورزی و ایجاد ارتباط با تجار و صادرکنندگان.

85. استفاده از بلاک‌چین در زنجیره تأمین: بهره‌گیری از فناوری بلاک‌چین جهت افزایش شفافیت و اطمینان در زنجیره تأمین.

86. توسعه کشاورزی هوشمند: ادغام فناوری‌های هوشمندی مانند اینترنت اشیاء (IoT) در کشاورزی برای بهبود کنترل و مدیریت.

87. ترویج آبیاری هوشمند: استفاده از سیستم‌های آبیاری هوشمند جهت مدیریت بهینه مصرف آب در زراعت.

88. حمایت از کشاورزی خانوادگی: ترویج و حمایت از کشاورزی خانوادگی به عنوان یک بخش مهم از ساختار کشاورزی.

89. تشویق به استفاده از انرژی‌های تمیز: ترویج و تشویق به استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر در کشاورزی.

90. مدیریت منابع آب زیرزمینی: برنامه‌ریزی و مدیریت کارا برای مصرف مستدام آب زیرزمینی در کشاورزی.

این اقدامات نشان‌دهنده نیاز به تجدیدنظر در رویکردها و بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته در حوزه کشاورزی به منظور ارتقاء کارایی و پایداری هستند.

91. استفاده از داده‌های کشاورزی: بهره‌گیری از تجمع و تحلیل داده‌های کشاورزی به منظور بهبود تصمیم‌گیری و پیش‌بینی نیازهای بازار.

92. استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در حمل و نقل: ترویج و اجرای راهکارهای استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در حمل و نقل محصولات کشاورزی.

93. توسعه کشت‌های آب‌آفتابی: افزایش تولید از کشت‌هایی که به شدت به نور خورشید و آب آفتاب وابسته هستند.

94. مدیریت هوش مصنوعی در کشاورزی: به کارگیری هوش مصنوعی برای تحلیل دقیق داده‌ها و بهبود عملکرد فرآیندهای کشاورزی.

95. ترویج گلخانه‌های هوشمند: استفاده از فناوری‌های هوشمند در مدیریت گلخانه‌ها به منظور کاهش هدررفت منابع و افزایش بهره‌وری.

96. توسعه مدل‌های کشاورزی پیشرفته: بهره‌گیری از مدل‌های پیشرفته و شبیه‌سازی‌های دقیق در مطالعات کشاورزی.

97. حفاظت از تنوع ژنتیک: مدیریت بهینه منابع ژنتیکی گیاهان و دام‌ها جهت حفظ تنوع ژنتیک.

98. پایش و کنترل بهداشت گیاهی: استفاده از فناوری‌های نوین جهت پایش و کنترل بهداشت گیاهان.

99. استفاده از سنجش از دور: بهره‌گیری از داده‌های سنجش از دور برای نظارت دقیق و مدیریت بهتر زمین‌های کشاورزی.

100. ترویج سازمان‌های فرارازمایی: حمایت از سازمان‌ها و پروژه‌های مرتبط با کشاورزی فرارازمایی و کشت بدون خاک.

101. ترویج تولید پایدار گیاهان دارویی: افزایش تولید گیاهان دارویی به صورت پایدار با توجه به نیازهای بازار.

102. پشتیبانی از کشاورزی شهری: حمایت از کشاورزی در شهرها به منظور تأمین غذا در محل و حفظ فضاهای سبز.

103. استفاده از روش‌های نوین انرژی در کشاورزی: ترویج استفاده از انرژی‌های نوین مانند انرژی خورشیدی در فعالیت‌های کشاورزی.

104. پشتیبانی از کشت‌های زراعی مقاوم به تغییرات اقلیمی: ترویج کشت‌هایی که مقاوم به تغییرات اقلیمی هستند.

105. مدیریت هوشمند آب: استفاده از سیستم‌های هوشمند برای مدیریت بهینه آب در کشاورزی.

106. توسعه بازارهای محلی بر اساس نیازها: شناسایی و توسعه بازارهای محلی بر اساس نیازها و علایق مشتریان.

107. استفاده از تکنولوژی بلاک‌چین در زنجیره تأمین: بهبود شفافیت و اطمینان در زنجیره تأمین با استفاده از تکنولوژی بلاک‌چین.

108. توسعه پروژه‌های کشاورزی اجتماعی: حمایت از پروژه‌های کشاورزی با اثرات اجتماعی و محیطی مثبت.

109. مدیریت پسماند کشاورزی: ایجاد راهکارهای مدیریت پسماند بهینه در کشاورزی.

110. حفاظت از زیرساخت‌های طبیعی: مراقبت و حفاظت از منابع طبیعی از جمله خاک، آب، و گیاهان خودرو.

111. توسعه فناوری کودزایی و ارزیابی خاک: افزایش استفاده از فناوری‌های نوین در تشخیص و بهبود وضعیت خاک و توسعه کودهای مؤثر.

112. ترویج کشاورزی هیدروپونیک: ایجاد زیرساخت‌ها و اقدامات ترویجی برای توسعه کشاورزی هیدروپونیک و بهبود بهره‌وری در کشت.

113. استفاده از زیست‌تنوع برای مدیریت آفات: اعتماد به زیست‌تنوع جهت کنترل طبیعی آفات و افزایش استقامت گیاهان.

114. توسعه بازارهای اشتقاقی: تشویق به توسعه بازارهای مشتقی مانند محصولات فرآوری‌شده و ارتقاء ارزش افزوده.

115. ترویج استفاده از سموم طبیعی: افزایش آگاهی در مورد استفاده از سموم طبیعی و کاهش استفاده از سموم شیمیایی مضر.

116. توسعه شبکه‌های اجتماعی کشاورزی: ایجاد شبکه‌های اجتماعی برای تبادل تجربیات و اطلاعات در حوزه کشاورزی.

117. ترویج مدیریت هوشمند مراتع: استفاده از فناوری برای مدیریت هوشمند مراتع و حفاظت از منابع طبیعی.

118. حمایت از کشاورزی ارگانیک: ترویج و حمایت از کشاورزی ارگانیک به منظور تولید پایدار و حفظ بهداشت محیطی.

119. مدیریت منابع آب در کشاورزی: ایجاد راهکارها و سیاست‌ها برای مدیریت بهینه منابع آب در کشاورزی.

120. استفاده از انرژی‌های اتمی و خورشیدی در زراعت: تحقیقات و توسعه در زمینه استفاده از انرژی‌های اتمی و خورشیدی در فعالیت‌های زراعی.

121. توسعه کشت گلخانه‌ای هوشمند: ایجاد گلخانه‌های هوشمند با استفاده از فناوری‌های اتوماسیون و کنترل خودکار.

122. استفاده از روش‌های جلبک‌کاری: ترویج و توسعه استفاده از جلبک‌ها در کشاورزی برای بهبود خصوصیات خاک و تقویت رشد گیاهان.

123. حمایت از تحقیقات کشاورزی: افزایش سرمایه‌گذاری در تحقیقات و توسعه در حوزه کشاورزی برای بهبود تکنولوژی و روش‌های تولید.

124. ترویج کشت ارگانیک در شهرستان‌ها: حمایت از کشاورزان در شهرستان‌ها برای توسعه کشت ارگانیک و تأمین نیازهای بازار محلی.

125. استفاده از آب‌های دورریخت‌شده: استفاده از فناوری‌های مدرن برای بهره‌گیری از آب‌های دورریخت‌شده در مناطق کشاورزی.

126. توسعه کشت محصولات جدید: تحقیق و توسعه در زمینه کشت محصولات جدید با توجه به نیازها و تغییرات بازار.

127. استفاده از روش‌های خردکردن زیستی: ترویج روش‌های خردکردن زیستی در مدیریت پسماند کشاورزی.

128. حفاظت از گونه‌های بومی: ترویج و اجرای برنامه‌ها جهت حفظ و حمایت از گونه‌های بومی گیاهان و حیوانات.

129. استفاده از فناوری RFID در زنجیره تأمین: ایجاد سیستم‌های مبتنی بر فناوری RFID برای مانیتورینگ دقیق در زنجیره تأمین کشاورزی.

130. توسعه کشت زراعی در مکان‌های نامساعد: تحقیق و توسعه در زمینه کشت زراعی در مناطقی با شرایط نامساعد مانند خاک‌های ناپایدار یا بیابانی.

در نتیجه، توسعه صادرات محصولات کشاورزی نیازمند توجه به یک سلسله اقدامات گسترده است. از تحقیقات و توسعه در زمینه تکنولوژی گرفته تا حفاظت از محیط زیست و توسعه بازارهای جدید، تمام این عوامل مهم در افزایش کیفیت و کمیت محصولات، افزایش بهره‌وری، و تحقق توسعه پایدار در کشاورزی تأثیرگذار هستند.
همچنین، توسعه پایدار نیازمند همکاری بین اقشار مختلف از کشاورزان تا سازمان‌های بین‌المللی و دولت‌هاست. این اقدامات، علاوه بر افزایش صادرات، به حفظ تنوع زیستی، حقوق انسانی، و مسئولیت اجتماعی نیز می‌انجامد.